Thënie dhe këshilla të urta

 

Kur e ka dëgjuar njërin se si mallkon: O Zot, shkatërroi

mëkatarët, Hasani ka thënë:

- Atëherë do të ndjehemi të vetmuar në rrugë dhe do të

zvogëlohet numri i atyre që veprojnë sipas dëshirës së vet.

Feja jonë është e fortë, ndërsa e vërteta është e rëndë. Njeriu

është i dobët dhe i pafuqishëm; prandaj le të ngarkohet aq sa mund

të bartë. Sepse nëse mbingarkohet me detyra të shumta, ekziston

frika nga pritesa dhe braktisja e punëve.

Sëmundja e pastron trupin siç e pastron zekati pasurinë.

Trupi që nuk di për sëmundje është sikur pasuria që nuk

pastrohet me zekat: në të nuk ka përparim.

Mendimi i drejtë dhe devotshmëria janë veprat më të mira.

Kush e rregullon jetën e vet sipas tyre, është i sigurt se do të

shpëtojë. Çdokush tjetër le ta vështrojë me kujdes jetën e vet.

Mendimi i drejtë është sikur pasqyra në të cilën ndahen veprat e

mira nga të këqijat. Kush mbështetet në mendimin e drejtë do të

shpëtojë, ndërsa ai që e lë pas dore, do të dështojë. Po të mos ishte

harresa, do të shtoheshin fakihët (juristët).

Njeriu i quajtur Eban tregon:

“Kam hyrë në xhaminë ku e takova Hasanin. Kur e pyeta se a

është falur, tha se ende nuk ishte falur.

-Por në çarshi janë falur?!” - i thash.

-Kush e merr fenë nga çarshia?! Nëse u shkon tregtia mirë, e

lënë faljen e namazit për më vonë, ndërsa nëse nuk u shkon për

dore, falen para kohës së namazit!”

 

Ruaju nga tri gjëra, do t’ia ndalosh shejtanit praninë (rrugën):

-Kurrë mos qëndro vetëm me gruan e huaj, edhe nëse thua se

ia mëson Kur’anin;

-Assesi mos shko tek sunduesi edhe nëse thua se e mëson për

bamirësi, ndërsa e ndalon të bëjë keq dhe

-mos u ul me bidatçiun1, sepse do të vejë helm në zemrën

tënde dhe ashtu do të ta prishë fenë.

 

Kërko kënaqësi në tri gjëra: në namaz, në leximin dhe

kuptimin e Kur’anit dhe në dhikr. Nëse në këto gjen kënaqësi,

gëzohu! Në të kundërtën, dije se dyert tua janë të mbyllura, andaj

mundohu t’i hapish!

Po të mos ishin vdekja, sëmundja dhe varfëria njeriu kurrë nuk

do të përkulej, sepse edhe përkundër këtyre tri gjërave ai është i

padurueshëm.

 

Njerëz, pasha All-llahun ne jemi të krijuar për amshim, e jo për

të përkohshmen. Ne vetëm shpërngulemi prej shtëpisë në shtëpi.

Ai që e nderon dhe e lavdëron bidatçiun, është i shpejtë në

rrëzimin e Islamit.

 

I Dërguari i All-llahut, s.a.v.s, ka thënë: “All-llahu xh.sh.

hidhërohet me atë që e lavdëron mëkatarin”.

Ruajuni të devotshmit i cili është i paditur dhe të diturit i cili

është mëkatar, ata janë sprovë e madhe për secilin.

Njeri, mos u mashtro me thënien se njeriu është me atë që e

do. Nuk do të jeshë me mirëbërësit përderisa të mos punosh si ata.

Ky popull do të jetë në të mira dhe nën mbrojtjen e All-llahut

xh.sh. derisa të mirët të mos jenë të mëshirshëm ndaj keqbërësve,

derisa mirëbërësit nuk i madhërojnë të shfrenuarit dhe derisa të

diturit nuk pretendojnë të jenë udhëheqës. Por, kur të ndodhë e

kundërta, All-llahu xh.sh. do ta largojë mëshirën dhe mbrojtjen e vet

nga ai popull. Do t’ua ngarkojë në qafë keqbërësit të cilët do t’i vëjë

në tortura të rënda. Ndërsa dënimi i All-llahut xh.sh. do të shkaktojë

ligështinë në zemrat e tyre.

Hasan Basriu e ka parë Neim ibn Ridvanin duke ecur kryelartë,

andaj ka thënë:

Shikoni këtë: Në secilën pjesë të trupit i shihen të mirat e Allllahut

xh.sh. por edhe mallkimi i shejtanit.

All-llahu xh.sh. do t’i pyesë besimtarët në Ditën e Gjykimit për

të gjitha dhuratat dhe të mirat e veta, ndërsa jobesimtarët do t’i

dënojë ashpër, por me të drejtë.

Sa çudi është si përshkruajnë gjuhët, njoftojnë zemrat, ndërsa

veprat dallohen prej tyre!

Kush merret me punë të dyshimta, nuk do të ketë shpërblim

për atë që e përgojojnë.

Kush dëshiron të dijë se në çfarë shkalle gjendet, le t’i

krahasojë veprat e veta me Kur’anin, e do të shohë se çka fiton e çka

humb. All-llahu xh.sh. e ka mëshiruar njeriun që i krahason veprat e

veta me Kur’anin dhe kur e sheh se ato i përputhen me të, e

falënderon All-llahun e Lartmadhëruar dhe i lutet për sukses më të

madh. Por nëse e sheh se veprat i ka në kundërshtim me mësimet e

kur’anore, pendohet dhe përpiqet që t’i përshtasë.

Dy roje dhe përcjellës kurrë nuk e lënë vetë.

Gjuha e tij i është laps, ndërsa pështyma e tij i është patron

ngjyrë. E ai përsëri flet e atë që nuk i përket!

Sa i çuditshëm është njeriu!

Njeri, dëshiron të përmenden veprat tua të mira, ndërsa urren

të dëgjohen veprat tua të këqija! E akuzon tjetrin për shkak të

dyshimit, e sigurisht e di se dy melaqe janë të obliguara për veprat

dhe fjalët tua.

 

I mençuri përpiqet që ditë e natë të bëjë sa më shumë vepra të

mira, sepse në shpirtin e tij është frika se ndoshta Krijuesi i tij nuk do

ta mëshirojë.

Shumica kanë dështuar sepse kanë qenë të lavdëruar.

Shumica kanë qenë të mashtruar sepse ndaj tyre kanë qenë zemërmirë.

Ruajuni lavdërimit sepse ai është vetëvrasje. Njërin e

kanë lavdëruar në praninë e Të dërguarit të All-llahut, salallahu

alejhi ve selem, andaj I dërguari ka thënë: “E keni shkatërruar!

Sepse, sikur ta kishte dëgjuar lavdërimin, kurrë s’do të kishte

shpëtuar”.

 

Pikësëpari duhet të jesh sundues i vetvetes, ta mbash të lidhur

gjuhën tënde dhe të mos lëshohesh pas lakmive trupore.

Kafshës së tërbuar nuk i nevojitet litari lidhës më shumë se

nefsit (epshit) tënd.

 

Njeri, s’mund ta ndërrosh afatin e përcaktuar, e as ta humbish

fatin tënd, e as t’ia marrish fatin tjetërkujt. Pse atëherë e mundon

dhe e mbyt shpirtin?!

Më i mirë është mesi i artë në të gjitha. Njeriu gjithnjë gjendet

ndërmjet tri gjërave:

- sprovës e cila vjen

- të mirës e cila kalon dhe

- vdekjes e cila i merr të gjitha.

Kush nuk është vënë në sprovë, është mashtruar.

Kush ka luftuar kundër të vërtetës, ka humbur.

Njeriu gjithnjë është në shënjestër të: i sprovave, fatkeqësive

ose vdekjes.

Njeri, përgatit të mira apo diç tjetër, por dije se do ta gjeshë

vetëm atë që e ke përgatitur. Ndërsa vono ç’të duash, por dije se

nuk ka kthim edhe pse do të lutesh që të kthehesh në këtë botë.

 

Hasan el Basri

NDIEJ SHUSHURIMËN, MIKUN NUK E SHOH